اونقدر .... باشه دیگه نمیگم. میدونم که باز میشه تکرار و تکرار. ولی باور کن توو فکرت بودم ولی حتی فرصت باز کردن اینجا رو هم نداشتم. چه رسد به نوشتن.می دونم که از اینهمه خاک و غباری که به سر و روت گرفته نای نفس کشیدن هم نداشتی این مدت. کی میتونه باور کنه که این یک سال و نیم گذشت. آخ که چه سخت گذشت و چه شیرین و تلخ رفت روزها و ماهها. با تمام تلخیها و شیرینی های رفت و آمد به تهران با همه ی تنگ خلقیهای روز جمعه که شبش باید عازم میشدم. با همه ی دلتنگیهای سنا و ساغر مامان. با بغضی که وقت رفتن توی گلو بود و با نگاه ملتمسانه از پدرشون میخواستم تا مراقبت کنه همه ی شرایط رو. آره تموم شد. بالاخره همه ی اون اضطراب خاطرها به پایان اومد. البته پایان پایان که نه. هنوز نامه ش مونده ! ولی همون خدای مهربون که لطفشو لحظه ای از من دریغ نکرده باقی راه همراهمه. و اما :
خوشحالم و خرسندم. حس میکنم پا به دنیای بزرگتری گذاشتم. البته با مسئولیتی بیشتر.تجربه های خوبی توی این مدت دستگیرم شد. از تجربه های درسی گرفته تا تجربه های اجتماعی و اخلاقی. امیدوارم که راهگشای خوبی برای آینده م باشن.
ممنونم از همه ی اونایی که از آغاز این راه مشوقم بودن. خصوصا تو ای دل آرام.
روزهای آخر اسفند رو دوست دارم . بوی بهار همه جا پیچیده و زندگی در جریان.
هر سال حال و هوای خوشی پیدا میکنم این روزا. وامسال هم با وجود سنگینی
بار کاری و درسیم باز برام لذت بخشه. اومدم هم یه تکونی به این خونه غبار گرفته
بدم و هم یه عرض تبریکی برسونم به محضر دوستان. علت نیومدن و ننوشتنم هم
شاید یه جورایی به خاطر همین لحظه های پر تشویشه که فکر کنم اگه بنویسم
مثل ذهن مشوشم ، بالاتر از هذیان نمیشه.البته دلواپسی و دلهره از این نوعش
یه جورایی شیرینه.اینا که همش گفتم مقدمه ای برای توجیه بود. توجیه کوتاهی
به دوستانی که امیدوارم به بزرگواریشون منو ببخشند. ببخشید اگه سرنمیزنم.
خودمونی : خسته ام از اینکه لحظه هام به اضطرابی تکرار شونده بدل شده .
نمیدونم این گره کور لعنتی چطور باید باز بشه؟ راستی گره کور اگه بیفته به کارت
چطور بازش میکنی؟ این یکی با زور دندون هم باز شدنی نیست!!!
امیدوارم بهار طبیعت نوید دلنشینی برای هر یک از ما به همراه داشته باشه.
* سال و فال و مال و حال و اصل و نسل و تخت و بخت | |
بادت اندر شهریاری برقرار و بردوام سال خرم فال نیکو مال وافر حال خوش اصل ثابت نسل باقی تخت عالی بخت رام |
پ. ن : یاد باد آن روزگاران یاد باد....!
پاینده باشید و در پناه حضرت دوست