« علم» و « عشق»
********
با نام و یاد خالق یکتا
« بار پروردگارا! در تمام غصّه‌ها و اندوه‌ها، تو محلّ اتّکاء و اعتماد من می‌باشی!و در هر گرفتاری و شدّت، تو محلّ امید من هستی! و در هر حادثه ای که بر من‌فرود آید و هر نازله‌ای که بر من وارد شود، تو محلّ اطمینان و استعداد من می‌باشی! چه بسیار از هموم و غموم خود را که دل در آن ناتوان می‌شد، و حیله و چاره برای رفع آن کوتاه می‌آمد، و دوست، انسان را تنها می‌گذاشت، و دشمن زبان به شماتت می‌گشود؛ من بارِ آن حوادث و هموم را بسوی تو آوردم، و شِکوه آن را به تو نمودم؛ به جهت میل و رغبتی که به تو داشتم و به غیر از تو نداشتم؛ پس خداوندا تو همه آنها را برطرف نمودی! و امر مرا کفایت کردی! بنابراین ای خدای من! تو ولیّ تمام نعمت‌ها هستی! و صاحب هر نیکوئی! و منتهای تمام رغبت‌ها می‌باشی!»
****************************************************
با درود فراوان خدمت همه شما عزیزانی که با نظرات پر بارتون منو خوشحال میکنید.
راستش مدتیه پی جواب سوالی میگردم . میشه گفت خیلی مطالعه کردم ولی به جواب جامعی نرسیدم. شاید تا حالا تو ذهن شما هم پیش اومده که : آیا اصولا رابطه ای بین«علم» و «عشق» وجود داره در صورت وجود رابطه ُ چطور میتونیم این دو را بهم ربط بدیم.؟ اگه شما عزیزی که حالا دارید این متن رو میخونید نظری دارید دریغ نفرمایید لطفا. کمک بزرگیست به من.
باز هم ممنونم از همه شما مهربانان.
پاینده باشید و در پناه خالق یزدان
*زائر عشق*
واژه هایم پریشان. لحظه هایم در پی تو...
تو را حس میکنم ولی یارای دیدنت نیست مرا.
با تمام وجود نفس میکشم تو را ! ای از تبار آسمان. ای نیایش باران! ای زائر عشق!
لحظه هایم در پی تو...
******************
من نگویم که مرا روح بدان یا بسان نفسی در دل خود
یا که همچون صنمی٬
از برای کرنش!
یا که هر وصف تو خود میخوانی
من فقط خواسته ام که مرا
یک حقیقت دانی...
ببخشید که ابتدایی بود و در مقام مقایسه با گلواژه های دوستان عزیزم نبود ولی حرفی بود از دل.
بعضی عزیزان پرسیدن که خطاب به کسیست؟ باید بگم واقعیتش اینه که لزوما نیازی نیست که حرف دل تقدیم به کسی باشه . بعضی وقتا دل برای دل میگه یا مینویسه. نمیدونم شاید برای شما هم پیش اومده باشه یا بیاد. بهر حال اینبار با واژه های ابتدایی اومده .
شاد باشید و سرفراز